‘Samengesteld zijn is een flinke uitdaging voor iedereen.’

Inmiddels ben ik vier jaar samen met Anne en zijn jongens. Een samengesteld gezin is een flinke uitdaging, voor iedereen. De verhoudingen binnen een nieuw gezin zijn vaak complex. De kinderen moeten wennen aan een ander gezinsleven en aan een stiefouder. De stiefouder moet wennen aan de kinderen. Een band opbouwen kost tijd en véél effort. In ons geval zijn de kinderen er de helft van de tijd. Anne heeft dus co-ouderschap. De vakanties zijn wel een uitzondering. Het is op die momenten niet fijn om steeds te moeten wisselen. Ze zijn vaak een week of langer achter elkaar bij de ene ouder. Daarna wordt er gewisseld.

Je hoeft het wiel niet opnieuw uit te vinden

Door de jaren heen heb ik aardig wat real-life ervaring op gedaan. Om mezelf zo goed mogelijk voor te bereiden heb ik aardig wat boeken gelezen. Ik heb me opgegeven voor een aantal stiefouder coachings bijeenkomsten. Ik vond het helemaal niet raar om professionele coaching op te zoeken. Hier verkreeg ik informatie en bespraken we onze ervaringen. Ook verkreeg ik meer inzicht hoe ik met een man mét kinderen, en alles wat daarbij hoort, kan omgaan zonder mezelf te verliezen. Dit was zeer prettig voor mij. Er is al veel informatie beschikbaar. Je hoeft dus geen dubbel werk te doen om alles uit te vinden.

Zoeken naar hoe ik stiefouder moet zijn

Laat ik eerlijk zijn, de eerste jaren waren pittig. Iedereen moet zijn plekje vinden. Er spelen andere zaken dan in een normaal gezin. Ik ben nóg geen moeder en kwam van een onafhankelijk leven. Elkaar leren kennen was leuk, maar ik vond het ook ingewikkeld. Het is zoeken naar hoe ‘stiefouder zijn’ in onze situatie voor mij werkt. ‘Je wist toch waar je aan begon.’ Ik wist niet waar ik aan begon. Oké ik had een idee, maar hoe het echt is kom je pas later achter. Ik vergelijk het met de eerste rijles. Je hebt een idee hoe het gaat zijn, maar je weet het pas echt áls je het gedaan hebt. Met de jaren wordt het makkelijker. Mijn band met de kinderen wordt sterker. Stiefouderschap heeft tijd nodig om te groeien. Tijd en véél geduld! Dat dit niet altijd even soepel verloopt is begrijpelijk.

‘Jij bent toch een collega van papa?’

In het begin gingen we vaak met de jongens op pad. Doordat de moeder van de jongens net had vertelt dat ze een relatie had, kon de oudste snel verbanden leggen. Hij vroeg aan ons of wij ook een relatie hadden. Anne beaamde dit. Hij heeft zijn jongens verteld dat hij verliefd is en dat ik zijn vriendinnetje ben. We vroegen later nog eens aan de jongste wat hij dacht dat ik ben van zijn vader. Hij was toen vier jaar oud. ‘Oh, jij bent toch een collega van papa?’ zei hij meteen. We moeten hier nog steeds erg om lachen.

Zo zijn we steeds meer tijd met elkaar gaan doorbrengen. We hebben zoveel mogelijk met de gevoelens van de kinderen rekening gehouden. Ook al wil je voor jouw verliefde gevoel misschien sneller of meer.  Dit heeft uiteindelijk zijn vruchten afgeworpen. De kinderen vertrouwen mij en zien mij echt als hun stiefmoeder.

Wanneer ben je officieel een stiefouder in een samengesteld gezin?

De kinderen noemen mij de vriendin van hun vader. Óf hun stiefmoeder. Nu ben ik dit officieel niet. Je bent dit namelijk pas als je trouwt of een geregistreerd partnerschap aangaat met de ouder van een kind die bij hem of haar ingeschreven staat.

 

Mijn 10 regels voor een samengesteld gezin:

• Take it slow! 

Ik snap dat je staat te popelen om de kids van jouw geliefde te zien, maar doe het rustig aan. Ik heb bewust gewacht. De ontmoeting kwam dus niet vanuit mijn initiatief. Het moment was sowieso op voorhand niet gepland. De kinderen moesten onverwachts eerder naar Anne toe. Als dat moment niet was geweest had ik ze nog niet ontmoet. Voor kinderen is het heftig dat hun kerngezin uit elkaar valt. Het liefste willen ze dat hun papa en mama bij elkaar blijven. Bovendien is het ook best lastig om hun ouder ineens verliefd te zien op iemand anders. Het is voor kinderen best spannend om de partner van de ouder te zien. Heb dus geduld en geef niet alleen jezelf maar ook de kinderen vooral voldoende ruimte om te wennen. Dit betaald zich later uit! Het zal je helpen in de band met de kinderen.

• Maak nieuwe tradities

Ik merkte al snel dat er tradities waren waarbij ik geen aandeel in had. Oude tradities waar ik geen deel van uit maakte. Soms vond ik dat prima, maar soms ook ongemakkelijk. Het voelt voor mij soms alsof ik er niet écht bij hoor. Mijn tip is dan ook om gezamenlijk nieuwe tradities te maken. Zo hebben wij ‘snoepjesavond’ ingevoerd. We spelen een spelletje, kijken film en snoepen wat lekkers. Ook gaan we altijd aan het einde van een vakantie ergens eten. Vraag de kinderen wat ze leuk zouden vinden als nieuwe traditie. Betrek ze bij het bedenken hiervan.

• Maak tijd voor de kinderen 

Om de band met de kinderen te versterken, bracht ik regelmatig ‘alleen’ tijd met de kinderen door. Met de oudste van Anne ging ik naar de bios of shoppen. En met de jongste ging ik aan het bakken of knutselen. We gaan ook wel eens met z’n drietjes uit eten. Tijd met elkaar doorbrengen heeft ons een hechte band gebracht.

• Maak gebruik van professionele hulp

Zoals ik al eerder schreef vind ik het verspilde energie om het wiel opnieuw uit te vinden. Het kan super nuttig zijn om gebruik te maken van allerlei middelen die er al zijn. Lees boeken over samengestelde gezinnen. Sluit je aan bij een coaching groep voor stiefouders. Deel je ervaringen met andere stiefouders. Praat erover met ervaringsdeskundigen. Doe vooral wat goed voelt!

• Laat je niet gek maken door de cijfers

Laat je vooral niet gek maken. De cijfers voor het bij elkaar blijven van een samengesteld gezin zijn ontmoedigend. Meer dan de helft van de samengestelde gezinnen valt uit elkaar. Mocht je informatie googelen, kom je dit tegen. Het is erg ontmoedigend om dit te lezen. Deze cijfers kunnen in jouw hoofd gaan zitten. Ik heb altijd de drang gehad om het tegendeel te bewijzen. Ik ben bereid er hard voor te werken. Wíj gaan het als samengesteld gezin wél redden!

• Verwacht niet dat je de ouderrol kan vervullen

Dit is namelijk echt een illusie. Je bent geen biologische ouder en dat ga je ook nooit worden. Klinkt hard, maar deze illusie moet je gewoon niet hebben. Je kunt nu eenmaal niet deze rol innemen. Ik zie mezelf als een waardevolle aanvulling op het leven van de kinderen. Extra liefde en aandacht, van zoveel mogelijk mensen, is nooit weg.

• Laat de kinderen ook tijd met hun ouder alleen hebben

Geregeld gaan de jongens alleen weg met Anne. ik gun ze die tijd samen, dit is belangrijk. Bovendien denk ik dat in een kerngezin het ook gebeurt dat één ouder alleen op pad gaat.

• Kleding bij beide ouders met eventueel een wisselsetje

Wij hebben ervoor gezorgd dat in beide huizen eigen kleding ligt. Hoe vervelend is het voor kinderen om met hun tas vol kleding en spullen over en weer te moeten slepen. De kleding die ze aan hebben trekken ze weer schoon aan als ze naar hun moeder terug gaan. Zo heeft ieder zijn eigen kleding in huis.

• Laat het los, laat het gaan

Hier ben ik slecht in en moet ik op dit gebied nog veel leren. Mijn advies, laat alle negativiteit los. Laat het gaan. Op het moment dat de jongens de voordeur binnen stappen, probeer ik het te zien als het begin van ‘onze’ tijd samen. Alles wat daarvoor gebeurd blijft (letterlijk) buiten de deur.

•  Wees lief voor jezelf!

Deze tip staat misschien wel als laatste, maar is zeker niet de minst belangrijke in dit rijtje. Over het algemeen kost een samengesteld gezin aardig wat energie. Dat wil niet zeggen dat het niet leuk is om samen tijd door te brengen, maar zorg goed voor jezelf. Zorg dat je voldoende tijd hebt om op te laden. Bekijk samen met je partner hoe je in balans kan blijven.