Overrompeld
Jeetje, ik ben oprecht overrompeld. Wat een lieve, lieve reacties op mijn eerste ICSI blog. Mijn weg naar het moederschap binnen ons bijzondere vruchtbaarheidstraject. Ik voel me gezegend dat ik mijn ICSI reis zo openbaar mag delen. Mijn doel is nog steeds om meer normalisering en bekendheid te geven aan vruchtbaarheidsproblematiek. Ik ben namelijk van mening dat deze problematiek, in alle vormen en maten, net zo normaal mag zijn als alle zwangerschappen waarbij het super easy gelukt is.
Helaas is makkelijk zwanger worden, niet voor iedereen vanzelfsprekend. In dit nieuwe ICSI blog wil ik meer vertellen hoe het verdere verloop is gegaan, na onze beslissing om er echt ervoor te gaan.
Spuiten, Spuiten, spuiten
Zoals ik in het eerste deel al schreef ging het wisselen van de reumamedicatie niet zonder slag of stoot. Het spuiten in mijn buik is nog steeds niet mijn grootste hobby. Inmiddels ben ik aardig stabiel en spuit ik ruim 8 maanden. Ik ga (nog) niet zo lekker op deze medicatie als op de vorige medicatie. Toch ben ik hier al super tevreden mee. Mijn huidige medicatie is veilig voor een baby. De medicatie komt niet verder dan tot de placenta. Dit stelt mij gerust. Ik wil onze toekomstige baby zo min mogelijk troep meegeven vanaf zijn/haar start.
Twee vliegen in één klap
Tijdens de Urologie gesprekken in het Erasmus MC, met de artsen voor de operatie van Anne, bleek dat zijn kansen best goed waren. Het was nog niet zo lang geleden en Anne is kerngezond. Je weet het natuurlijk nooit, maar eigenlijk waren we met zijn allen erg positief. Bij het mislukken van de hersteloperatie zouden ze direct kijken of er zaad weggehaald kan worden. Dit is echt een groot pluspunt van het Erasmus MC . Aangezien je in andere ziekenhuizen dan nog een keer onder het mes moet gaan. Anne is een positief persoon en ik ging mee in zijn vibe. We gingen er vanuit dat het gewoon ging lukken. Door deze goede slagingskansen, mocht ik naar de afdeling Gynaecologie in het Dordtse ASZ. Voor mij veel fijner, want het is een vertrouwd ziekenhuis en natuurlijk lekker dichtbij. Hier heb ik de eerste gesprekken en onderzoeken gehad.
Super zaad
Helaas moest Anne’s ‘super zaad’ ingevroren worden. Anne noemt het super zaad, aangezien zijn beide kinderen in de eerste poging raak waren. Super zaad it is! Maar dat super zaad heeft er wel voor gezorgd dat ik mijn traject in Dordt niet mocht afmaken. De uroloog verwees ons door naar gynaecologie in het Erasmus MC. Mijn onderbuik gevoel kwam uit. Alle onderzoeken begonnen weer voor af aan. Ik was er al bang voor. Aan de ene kant begrijp ik het, ieder ziekenhuis heeft zijn eigen werkwijze en materialen. Aan de andere kant voelt het voor mij een beetje als geld zakkenvullerij. Alle vorige onderzoeken waren nog geen twee weken oud. De Uroloog vertelde ons dat wij automatisch in aanmerking komen voor ICSI traject. Ik vroeg me tijdens het gesprek af of IUI geen optie meer was. Helaas is de zaadkwaliteit uit de vriezer niet voldoende om te kunnen insemineren. Vandaar dat wij direct doorgaan voor ICSI. Het kan maar duidelijk zijn.
Een slok op een borrel
De arts legde rustig uit wat onze vervolgstappen waren. In eerste instantie kwam er natuurlijk de verwijzing naar een gynaecoloog. In tweede instantie moesten we een contract ondertekenen. Gelukkig was ik goed voorbereid. De arts legde heel voorzichtig uit wat ons te wachten stond. Een contract tekenen en beslissen welke keuzes we zouden moeten maken. Gelukkig had ik ergens op internet de keuzes gevonden en waren we goed voorbereid. Dit scheelde een slok op een borrel.
De contractuele keuzemogelijkheden:
- Anne moest beslissen wat er met zijn ‘diepvries productie’ gedaan wordt, als hij komt te overlijden. Mag ik over zijn productie beschikken of wordt het vernietigd?
- Wat willen we doen met zijn zaad als het ons gelukt is om zwanger te worden? Doneren we het aan de wetenschap of wordt het vernietigd?
- Voor welke periode wij willen invriezen? Het starttermijn is 5 jaar.
De keuze is reuze
Zoals ik al eerder schreef, hadden wij deze opties van te voren door besproken. Ik kan me voorstellen dat, als je dit niet van te voren weet, dit rauw op je dak komt vallen. Onze keuzes waren door de voorbereidingen snel gemaakt. Mijn verwijzing kwam al snel. Op 4 augustus was ik aan de beurt. Ik kreeg een inwendig onderzoek om te kijken hoe mijn eierstokken erbij lagen. Ook werd er bloed geprikt op allerlei ziektes zoals chlamydia. De inwendige echo zag er keurig uit. Geen bijzonderheden.
De wachttijd voor de start van ons traject duurde toch wat langer dan we dachten. We werden in het team besproken en kregen gelukkig na een aantal weken het verlossende woord. We mochten door!! Yessss! Ook kregen wij een contract opgestuurd. Daarbij zaten wat folders en een aantal vragenlijsten.
Receptivfity
Een lekker woord voor Scrabble. In één van de folders staat uitgebreide info over een Receptivfity test. Deze test geeft meer inzicht in jouw succeskansen binnen een ICSI traject. Ook zat er in de gekregen envelop een contract waar ik even de tijd voor moest nemen.
Mijn contractuele keuzemogelijkheden zijn:
- Wat wil ik doen met mijn ‘slechte’ eicellen/follikels? Vernietigen of doneren aan de wetenschap?
- Wat wil ik doen met de kant en klare embryo’s (áls die in de vriezer liggen)? Doneer ik ze aan een ander, de wetenschap, bewaren we ze of worden ze vernietigd? Ik vind dit een moeilijke vraag, dus voor nu worden ze bewaard.
- Wat wil ik met het restmateriaal uit de diverse onderzoeken doen? Vernietigen of doneren aan de wetenschap?
Inmiddels heb ik wederom een bloedonderzoek achter de rug. Deze keer werd ik geprikt op ziektes zoals HIV en dergelijke. En kreeg ik, tegen mijn verwachting in, de Receptivfity test. Ik dacht dat ik deze zelf moest betalen. Aangezien deze vrij prijzig is en alleen maar een beeld geeft van de slagingskansen, kozen wij ervoor om deze over te slaan. De test kan je na een aantal maanden opnieuw afnemen en kan er een totaal andere uitslag uitkomen. Voor mij geen must als ik dit zelf moest gaan betalen. De verzekering vergoed deze test voor mij, dus dan is het mooi meegenomen. Op mijn Instagramaccount J’adordrecht is in de reels te zien hoe deze test in zijn werk gaat. Natuurlijk zie je niet alles, omdat dit een inwendig onderzoek betreft, die je zelf moet uitvoeren. Ik hoop zo een beter beeld te geven hoe deze test in zijn werk gaat.
Geduld
Begin november krijg ik de uitslag. Door Corona zijn de afspraken soms telefonisch of online. Eerlijk gezegd vind ik dit wel prettig. Er gaat namelijk een hoop tijd zitten in het heen en weer reizen en in de ziekenhuis afspraken. Om een beeld te geven: ik ben twee uurtjes zoet geweest met reizen, de test en het bloedprikken. En nu is het wachten geblazen. Ik ben positief ingesteld en hoop dat die instelling mij gaat helpen. Denken in mogelijkheden, in plaats van moeilijkheden. Laat mij maar starten, dan hebben we het maar gehad. Duimen jullie met mij mee voor een positieve uitslag?
P.s.: Bovenstaand verhaal is op basis van ons traject. Ieder vruchtbaarheidstraject is weer uniek en heeft zijn eigen behandelingen en/of onderzoeken. Het verloop van ons traject is daarom niet bindend voor alle andere vruchtbaarheidstrajecten.
